Projekt zespołowy Studenciego Koła Inżynierii Kosmicznej do którego należę, miał na celu stworzenie charakterystyki temperatura-wysokość przy użyciu sondy balonowej.

Celem tego projektu jest wysłanie małej sondy balonowej mierzącej temperaturę powietrza w różnych warstwach troposfery, a być może i stratosfery. Przy okazji eksperymentalnie weryfikowane zostaną dane o dopuszczalnej temperaturze pracy układów scalonych i temperaturowych zmianach parametrów toru radiowego.

Dane o temperaturze są wysyłane do “stacji naziemnej” (w postaci studentów obsługujących antenę kierunkową, transceiver, komputer wraz z odpowiednim oprogramowaniem) za pomocą kluczowanej fali nośnej zgodnie z alfabetem Morse’a

Sam balon budowany jest z mylarowych powłok, wypełnionych helem. Elektronikę umieszczono w styropianowej gondoli (aspekty termiczne i bezpieczeństwa), podwieszonej przy ogniwie łaczącym powłoki balonowe. Temperatura, jest mierzona w jednym lub dwu punktach i natychmiast wysyłana na ziemię, za pomocą modułu nadawczego. Moduł nadawczy działa w pasmie ISM (Industrial, Scientific & Medical) na 433 MHz, z miliwatowymi mocami i nie wymaga zezwolenia na pracę (tj. znaku wywoławczego). Kwestia anteny jest jeszcze dyskutowana – prawdopodobnie nie będzie to antena kierunkowa, ze względu na fakt, że z dużym prawdopodobieństwem, balon zostanie przepchnięty przez wiatr znad obszaru pracy stacji naziemnej, co poskutkuje utratą łączności. Antena dookólna, mimo, że o gorszej charakterystyce kierunkowej, daje możliwość dłuższego nasłuchu telemetrii.

Oprogramowanie powstało w oparciu o narzędzia GNU. Do pomiaru temperatury wykorzystano układ DS1820 (1-wire Dallas), sercem układu był mikrokontroler ATmega8 (AVR, Atmel), a informację nadawano alfabetem Morse’a poprzez hybrydowy nadajnik na 433MHz. Układ zasilany był z ogniwa paliwowego.